Lieve lady, mijn hondenkindje…

Lieve lady,

Toen zwanger worden niet vanzelfsprekendheid leek kwam jij in ons leven. En zoals dat meestal bij mij gaat als ik iets LOSLAAT gebeurd het toch. Jij was de eerste die merkte dat ik zwanger was. Ik noemde je mijn HONDENKINDJE. Je kwam niet uit mijn buik maar je bent een stukje van mij. Je lijkt op alles wat ik ben en ondanks dat we je impulsief hebben opgehaald is het heel bijzonder hoe goed jij bij mij past. Je bent super gevoelig, maakt nooit ruzie en het liefst loop je niet in het donker in het park…

Jou leven bij ons speelt zich af in onze ‘TROPENJAREN’. Je hebt drie kindjes zien komen waar je heel dol op bent. Bij elk kindje begon je iets meer en harder te blaffen als er iemand voor de deur staat. Het lijkt heel wat maar je bent de goedheid zelf en begroet elke gast even enthousiast en blij. Vaak heb ik me schuldig gevoeld als we geen tijd voor je hadden om te laten zwemmen of voor een boswandeling. Maar jij begroet mij evengoed altijd met een dansje. Ook als ik niet mijn beste versie ben, of misschien juist als ik verdrietig of sip ben. ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE!

Inmiddels zijn we tien jaar verder en zie ik in je ogen dat je oud wordt. Een oude OMA hond zoals de kindjes zeggen. Je ligt de laatste tijd het liefst in de gang en elke avond lok ik je bij mij op de bank. Met liefde deel ik mijn schapenvachtje. Je geniet ervan als je dicht tegen mijn aan kruipt en stiekem op de bank ligt. Maar liefste lady hoe moet ik ooit verder zonder jou?

Allerliefste lady, ik hoop dat je nog heel lang bij ons blijft. Dat de kindjes nog heel veel boekjes voor je mogen lezen. Dat je nog heel vaak stiekem op mijn stoel ligt als we weg zijn. Dat je nog heel veel vreugde dansjes doet als ik smorgens naar beneden kom. Dat we nog heel veel wandelingen samen maken. Dat we nog heel vaak mopperen over je nieuwe luchtjes…

Want jouw ONVOORWAARDELIJKE dierenliefde maakt mij ongelofenlijk BLIJ!!