Oké, we bouwden ons huis en zeiden zoiets NOOIT meer te doen..

Maar we maakten STIEKEM alweer nieuwe PLANNEN en begonnen te DROMEN…

Jer: ‘Wat als ik voor MEZELF begin? Is dat HANDIG nu al ons spaargeld in ons nieuwe huis zit?!’

What if i fall oh but my darling what if you fly?

Ik deed een STAP terug… Deed ondertussen alle THERAPIE die ik tegenkwam. Voelde heel veel PIJN maar HEELDE mezelf… Gaf jou de ruimte om te gaan…

Je VLOOG, we vlogen samen!! We did IT!!

De kamer boven werd te klein, we droomden van een nieuw kantoor…

Ik: ‘Wat als we naast jouw kantoor een ruimte voor mij maken?’ 

Een plek voor VROUWEN, om te SPELEN? Speeldates zoals onze dochter die op school maakt? Zoals ik die vroeger ook zo makkelijk maakte… Je ging op vakantie en vroeg bij het zwembad toch gewoon: zullen we spelen? wil je mijn vriendin zijn? zonder SCHAAMTE en OORDEEL… Ik zie een plek voor me waar we samen spelen. Waar het WARM en VEILIG is om jezelf te zijn. Om te zoeken naar wie je ook alweer BENT en vooral wie je wilt ZIJN.

We stopten WEER al ons spaargeld erin (wat is het ergste dat kan gebeuren?!)… En nu mag ik VALLEN, maar nog veel liever VLIEGEN!! 

(EN nog even iets… het ging niet MAKKELIJK hoor… OOK wij hadden last van SLAPELOZE nachten, FINANCIËLE zorgen, onaardige BUREN, FOUTEN tijdens de BOUW… Kortom, waarom deden we dit ook alweer?! Maar het tuinhuis staat…. KOM JE SPELEN??)